Ο Αντώνης Μποσκοΐτης μιλά για το βιβλίο ''e-ερωμένη του Σέρφερ" της Ξένιας Πολίτη

Δευτέρα, 18 Οκτωβρίου 2021

Ομιλία για το βιβλίο «e-ερωμένη του σέρφερ» της Ξένιας Πολίτη Αντώνης Μποσκοΐτης Σκηνοθέτης/ δημοσιογράφος/ ραδιοφωνικός παραγωγός Ας ξεκινήσω μ' αυτό, προτού περάσω σε μια μικρή ιστορία που ταιριάζει γάντι με την περίσταση: Το βιβλίο «Η e-ερωμένη του σέρφερ» της Ξένιας Πολίτη είναι ένα πολύ πρωτότυπο εγχείρημα που αντανακλά στο έπακρο τη λογοτεχνική ή, έστω, τη λογοτεχνίζουσα πλευρά των social media σε σχέση με την ερωτική αλληλογραφία δύο προσώπων. Εν προκειμένω, του Φοντενέλ προς την Κολέτ από το 2010 και, καθώς τα χρόνια περνούν, του Cosmic Nomad με μια Σου, μια Υπατία και μια Δουλτσινέα - Τα ονόματα, τα nicknames δηλαδή, δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία αφού σημαντικότερος είναι ο εξ αποστάσεως λόγος των ανθρώπων που αγγίζει ώρες - ώρες τον ερωτικό α λα Μάτση Χατζηλαζάρου παροξυσμό. Σημειώνει πολύ εύστοχα στον πρόλογο του βιβλίου η συγγραφέας: «Περισσότερο ορμέμφυτη, ενίοτε πεπλοφόρος και χωρίς καθόλου να στερείται εντάσεως, η Επιθυμία στο διαδίκτυο διανύει σε χρόνο dt την απόσταση μέχρι να φτάσει στο αγαπημένο υποκείμενο. Διάλογοι με διαρκείς κο ρυφώσεις ή παλινωδίες οδηγούν σε σκέψη παραληρη ματική και σε γλώσσα που εξαντλείται γρήγορα, γιατί οι ρυθμοί είναι τάχιστοι και η λαχτάρα για έκφραση, το ίδιο μεγάλη. Έτσι, δεν χρειάζεται κάποιος να περιμένει μέρες και μέρες τυραννικά τον άλλοτε ακριβοθώρη το ταχυδρόμο, ή ανυπόμονα το αγαπημένο πλάσμα ν' απαντήσει, κι ούτε κάνει διαφορά μία πένα στο χαρτί που φλέγεται και σπάει, ή το πληκτρολόγιο που αχρη στεύεται, «θύμα» της ορμής των δακτύλων». Πριν από μερικούς μήνες έπεσαν στα χέρια μου για πρώτη φορά τα ερωτικά γράμματα του πατέρα μου προς τη μητέρα μου από τα τέλη της δεκαετίας του 1950. Έπρεπε να πάω 47 χρονών, να ζυμωθώ κι εγώ με το διαδίκτυο, και να πεθάνει η μάνα μου για να μου κληροδοτήσει ένα μάτσο επιστολές γραμμένες στο χέρι από έναν φαντάρο, τον Νίκο και μια απλή κοπέλα, τη Ντίνα, τότε που οι άνθρωποι δεν αισθάνονταν την ανάγκη να αλλάξουν ονοματεπώνυμο, να κρύβονται ο ένας απ' τον άλλον και, βασικά, να μη βλέπουν τον έρωτα σαν ένα παιχνίδι, μα σαν μια ευκαιρία για επιβίωση στη μετεμφυλιακή Ελλάδα. Δεν γνωρίζω ή τουλάχιστον δεν κατάλαβα αν οι διάλογοι αυτοί της Πολίτη είναι επινοημένοι ή αν, όντως, η ίδια συνομίλησε επί μεγάλο χρονικό διάστημα με ένα φανταστικό αντικείμενο του πόθου. Σίγουρα, πάντως, τόσο η ίδια, όσο κι εκείνος, έπεσαν στην περίπτωση, που λένε. Στη γραφή της/τους ενυπάρχουν η πάλη του Αρσενικού με το Θηλυκό, όπως την οραματίστηκε ο Αύγουστος Στρίντμπεργκ, η φιλοσοφία, μια ροπή των συναισθημάτων προς τα ψυχικά ενδότερα του καθενός, μα ακριβώς όμως επειδή πρόκειται και για δύο περσόνες, που ζουν στην πόλη αυτή και δεν έσκασαν από κάποιο άλλο παράλληλο σύμπαν, στους διαλόγους τους παρεμβαίνουν λαϊκά και ροκ τραγούδια, ελληνικά και ξένα, από τη Μοσχολιού και την Κρίστη Στασινοπούλου μέχρι τους Velvet Underground. Το βιβλίο της Πολίτη διαβάζεται απνευστί, ειδικά απ' όλους όσοι χρησιμοποιούμε καθημερινά τα social media κι αυτό το ταλαίπωρο το inbox ή, αλλιώς το messenger, έχει..αναστενάξει. Η γραφή της μεταφέρει ομορφιά σε μιαν εποχή που η επικοινωνία μέσω διαδικτύου δεν έχει καθόλου το δικό της λογοτεχνικό ύφος και περιεχόμενο. Κάπου ζήλεψα, αν - επαναλαμβάνω - τα όσα διαβάζουμε έχουν γραφτεί στην πραγματικότητα και δεν είναι μυθοπλασία. Η Πολίτη ουσιαστικά καλλιεργεί τα πιο υψηλά συναισθήματα και ξύνει σαν πληγή τη σκέψη των ανθρώπων, οι οποίοι μάλλον δεν γνωρίζουν πως να χρησιμοποιήσουν τα social media, ακόμη και αν πρόκειται για γνωριμίες. Το «πλακομόνιτορ», όπως έλεγε ο αείμνηστος Τζίμης Πανούσης, αναφερόμενος στο διαδικτυακό σεξ ή το σεξ πίσω από μία οθόνη, στους διαλόγους της Πολίτη χτίζεται βήμα - βήμα ενεργοποιώντας πρωτίστως το ορμέμφυτο και την ανθρώπινη επιθυμία. Δεν έχει τόση σημασία η πράξη του σεξ καθ' αυτή, όσο η καύλα που κορυφώνεται με ένα κανονικό ξεγύμνωμα των ψυχών, με μπόλικο χιούμορ επίσης, αλλά και με μία ευρύτερη παιδεία, την οποία θα ευχόμουν να είχαν αν όχι όλοι, τουλάχιστον οι περισσότεροι χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Εύχομαι στο πόνημα της Ξένιας Πολίτη να 'ναι καλοτάξιδο και να γίνει αφορμή για κάτι ακόμη πιο μεγάλο, μια συλλογή- ας πούμε- διαλόγων που δεν θα έχουν μόνο να κάνουν με την ερωτική επιθυμία. Αν και, για να λέμε του στραβού το δίκιο, σε μια κοινωνία κακοποιημένων γυναικών και βιασμένων παντοιοτρόπως ανθρώπων, ο ατόφιος ερωτικός λόγος είναι αρκετός για να μας υπενθυμίσει πως πάνω απ' όλα είμαστε έμψυχα όντα με προοπτικές, όνειρα και επιθυμίες.