Εφιάλτης η Ελπίδα
Σύνοψη
Πρόκειται για ένα θεατρικό κοινωνικο-πολιτικό έργο που αναπτύσσεται σε 4 άξονες: Καταρχάς κάτω από ένα Υπερ-εθνικό-παγκοσμιοποιημένο πρίσμα βλέπουμε την κυριαρχία των αγορών σαν μπότα να επιτίθεται και να καταδυναστεύει τους άλλους τρεις: Την Ευρωπαϊκή «οικογένεια» όπου τα σύγχρονα έθνη- κράτη στέκονται αμήχανα σ’ αυτή την επίθεση και «υποφέρουν» ή «κανιβαλίζονται» μαζί με τους λαούς τους.
Φτάνοντας στην σύγχρονη Ελληνική Πολιτεία, βλέπουμε την ένδεια των θεσμών, την απελπισία των πολιτών, την καταστροφή της πολιτικής και ψυχολογικής συνείδησης των ατόμων: Όλα τα στεγανά και όλα τους τα καταφύγια υλικά, οικογενειακά, ιστορικά, πoλιτισμικά, συστηματικά αλώνονται, οι έννοιες γίνονται σχετικές, η σημασία των λέξεων αλλάζει. Έτσι εξυπηρετούνται οι στόχοι σύγχυσης, κατακερματισμού και αλλοίωσης προσωπικών και συλλογικών αξιών, σκοπεύοντας στην ηθική και ψυχοπνευματική αποδόμηση του σύγχρονου ανθρώπου που ως ιδιώτης-δούλος είναι καταδικασμένος χωρίς αντιστάσεις και χωρίς κανένα ουσιαστικό δικαίωμα, στην απομόνωση και εν τέλει στην ‘αναίμακτη’ (τουλάχιστον μέχρι στιγμής), εξουδετέρωσή του.
Στο έργο αυτό που διαθέτει και ένα μη ρεαλιστικό καμβά, γίνεται αναφορά στην ιστορική μορφή του Εφιάλτη του Αθηναίου. Ελάχιστα γνωστή, παρά μόνο στους «ειδικούς», η μορφή αυτή μπαίνει σαν εφιάλτης στον ύπνο των «πονηρών» ενώ διαλέγεται και αγωνιά για αξίες πανάρχαιες, χαμένες ή πλέον στρεβλές, όπως η Δημοκρατία, η Ελευθερία, η Φιλοπατρία, η αίσθηση της συλλογικότητας και του Δικαίου. Και σε τέτοιες μόνο, το έργο αυτό ελπίζει.
Α1, Α2, η Ξένια Πολίτη. Σκηνή πρώτη, Εφιάλτης η Ελπίδα. Video από την έναρξη στην εκδήλωση της παρουσίασης βιβλίου 11/2/2018.
ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ
«Σε γνωρίζω από την όψη που με βία μετράει τη γη»
Εικόνα α΄
Ο Α1 και ο Α2 είναι οι δυο όψεις του Α και ερμηνεύονται από δύο ηθοποιούς. Ο Α αποτελεί εξέχον πρόσωπο αυτού που λέμε «υπερεθνική ελίτ» της παγκοσμιοποίησης και ξεπαστρεύει κάθε ανταγωνιστή του προκειμένου να νικήσει και να κερδίσει. Μες την απόλυτη μοναξιά του χρειάζεται να διαλέγεται, να φτιάχνει σχέδια, ν’ αμφιβάλλει, να ενθαρρύνεται. Ο Α1 σχετίζεται πιο πολύ με τον «εκτελεστή» ενώ ο Α2 με τον «εγκέφαλο» και κοινό στοιχείο τους είναι η απληστία. Ο λόγος τους, η παρουσία τους, έχει μεταλλαχθεί κάπως απ’ τα ανθρώπινα. Βρίσκονται στο χώρο τους όπου μπορούν να επιβλέπουν ολόκληρο τον πλανήτη με χάρτες και οθόνη
Σκοτάδι.
Ο Α1 ξυπνάει από ένα κακό όνειρο και τον ακούμε να φωνάζει.
A1
AAAAAAAAX!
(Φως όταν βλέπουμε τον Α2 να έρχεται και να του πιάνει το χέρι)
Α1
Eίναι αφόρητο να σε συναντώ ψάχνοντας να βρω τον εαυτό μου
Α2
Μονάχα αυτός σε προστατεύει από κάθε επιβουλή και σε σώζει απόλυτα. Αυτός και ο καλοπληρωμένος σου υπηρέτης που δοκιμάζει πρώτος το φαΐ. Και πριν τα ρομπότ είχαμε ανθρώπους. Ελέγχεται, εκπαιδεύεται, σαρώνεται εξονυχιστικά για να απορροφά κάθε κραδασμό του έξω κόσμου
Α1
Του κόσμου τούτου...
Α2
Τον κάνεις πια ό,τι θες
Α1
Τον βαρέθηκα. Κι έχω πικρή γεύση στο στόμα
Α2
Αυτοάνοσος κίνδυνος Κόκκινος συναγερμός.(Μιμείται ασθενοφόρο) Μπίου μπίου. Πρέπει να σε επαναφέρω (πατάει ένα κουμπί τηλεφώνου) Χάνεις γρήγορα πεποίθηση (στο τηλέφωνο) Ανάφερε δείπνο. Γεμιστά.
Α1
Τί γεμίσανε
Α2
Ένα μοσχάρι γεμίσανε με αρνί γεμιστό με μία χήνα που τη γέμισαν με κοτόπουλο γεμιστό με κιμά από καρδιές των ζώων με ρύζι
Α1
Α Χάρμα
Α2
Κι απόψε θα γιορτάσουμε την απόλυτη μοναξιά που μείναμε ένας
Α1
Τους ξεφορτώθηκα
Α2
No people-No problem.Έλα φτιάξε με πες
Α1
Σαν το μαλάκα ο ένας έσκασε στα βραδινά δελτία. Ήξερα τα γούστα του, με τi του σηκωνόταν, Ταϋλανδέζικο τρυφερούδι του ρίχνω από δίπλα… και τον κάνουν τσακωτό πάνω στο λίγωμα...Φυλακή! Αλείφω την είδηση γράσο, λίγο λάδωμα (κίνηση χρηματισμού, μετά φυσάει) Πυροτέχνημα! Τρεις φορές έκανε τον γύρο του κόσμου
Α2
Ωραία δουλειά κι ο άλλος;
Α1
Με τρελλό μπαρμπούτι στα κοντέρ ξετίναξα την αδρεναλίνη του και τoυ χάλασε το αίμα, ηλίθιε, δεν μπορείς να τα παίζεις όλα μαζί, τσουνάμι σε νησί με τυφώνα στο Μεξικό ή πυρηνικό ατύχημα στην Ιαπωνία με πόλεμο στη Λιβύη και λοιμό στην Ινδία με Εbola στην Αφρική. Με διασπορά ψεύδους πίστεψε τη λάθος πληροφορία μου (στη Ν. Ορλεάνη τότε, στον τυφώνα Catrina τα ‘χαμε πιάσει χοντρά και μ’ εμπιστευόταν).Έτσι μπέρδεψε τα μπούτια του και του έκαψα τον εγκέφαλο
Α2
Ε ναι θέλουν μέτρο του Θεού οι δουλειές όπως του ανθρώπου
Α1
Ψυχραιμία ε;
Α2
Ψυχρομυαλία
Α1
Ψυχροκαρδια!
Α2
Ψυχροπαθολογία
Α1
... (Δεν μπορεί να βρει τη λέξη)
Α2
Ψυχροψυχία (γελούν)
Α1
Σ’ αυτόν όμως τον κόσμο...
Α2
μου ‘χεις σπάσει τα νεύρα και πεινάω
Α1
ακόμα και ο Θεός την έβδομη μέρα ξεκουράστηκε. Ξεχνάς πως είμαι θνητός
Α2
Ε, για να λυθεί αυτό έγινε δική σου η Eπιστήμη
Α1
Φταίνε της γης οι πληρωμένοι κόποι. (παύση) Αυτοί με εξουθενώνουν έτσι, γι΄αυτό δε θα ξαναπληρωθούν πια ποτέ. Θα μείνουν σκέτοι κόποι. Το βάρος μου μου φταίει, δε μου κάνει καλό...
Α2
Μπα; Τώρα αλλάζεις γούστα; Μπίζνα στο φεγγάρι;
Α1
Μέσα πέφτεις. Κάπου αλλού να ξεκουραστούμε. Θέλω τον Άρη!
[...]
Θέατρο «Επί Κολωνώ» 2014 , επιλέγεται και παρουσιάζεται η σκηνή «Μπαλαρίνα στο ταψί» από το, «ΕΦΙΑΛΤΗΣ Η ΕΛΠΙΔΑ», σε σκηνοθεσία, Πέπης Μοσχοβάκου.
ΣΚΗΝΗ 2
Εικόνα α΄
«Μπαλαρίνα στο ταψί»
ΑΙΘΟΥΣΑ ΔΕΞΙΩΣΕΩΝ THΣ ΕΥΡ. ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΣΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ
Δυο άντρες και δυο γυναίκες μαζεμένοι*. Μια γυναίκα μόνη. Στο κάθε πρόσωπο αντιστοιχεί μια χώρα που μπορεί αυτό να φαίνεται στην προφορά του, ή να φέρει κάποιο γνώρισμα που την υποδηλώνει. Ο ένας άντρας από την παρέα ξεχωρίζει. Έχει γερμανικό accent
GERMANY
(στην παρέα) όλο μας γυροφέρνει. Ατμόσφαιρα. Μουσική στον δικό μου ρυθμό. Έτσι, τα πόδια της θα είναι καρφωμένα επάνω μου και η γλώσσα ας είναι ακόμα δική της. Χορεύετε;
(Μουσική: Lili Marleen ή κάτι από την εποχή του Μεσοπολέμου ή έστω ένα αργό Βάλς. Ο άντρας κρατώντας στο χέρι ένα χαρτονόμισμα 500 € το προτείνει στη γυναίκα που ήταν μόνη της πριν. Αυτή το αρπάζει και μετά χορεύουν)
GREECE
Αποπνέετε έναν Ευρωπαϊκό αέρα. Είστε ευγενικός (αυτός τη σφίγγει).Ειστε φιλικός.(Αυτός της βάζει χέρι).Είστε παραγωγικός! και 'γώ πιστεύω στην οικογένεια
GERMANY
Είστε τόσο φιλόξενη (χαϊδεύοντάς την παντού).Η χώρα σας είναι πολύ όμορφη και θα ανακουφιστώ ενεργειακά γιατί έχει τέλειο κλίμα
GREECE
(του ξεφεύγει και όταν της δώσει άλλο ένα χαρτονόμισμα εκείνη επανέρχεται)
Τον χειμώνα κάνει κρυουλάκι
GERMANY
Νάϊν! Τρελλή νοτιά θα εκλύεται από τις Hi-Tech μηχανές μου και θα σας ζεσταίνει το κοκκαλάκι...
GREECE
Και με τον καύσωνα; (τον σπρώχνει) Θα βαρεθώ στην αρμύρα
GERMANY
Συσκευές θ΄ανεμίζουν (ανεμίζει 3ο χαρτονόμισμα) και το αγέρι μου που πνέει δροσερό,θα ανοίγει τους ιδρωμένους σας πόρους και την όρεξη
GREECE
Και για να ξεμουδιάσω απ΄το ανάκλιντρο; Πώς θα πάρω αέρα;
GERMANY
Βολίδες τα αυτοκίνητα και τα αεροπλάνα για να πετάτε μακριά, τρένα στις ράγες θα σαρώνουν τις πόλεις από άκρη σε άκρη με χοντρα φιμέ τζάμια για να προστατέψουν το απαλό σας δέρματάκι από τη σκόνη, τον ήλιο και τους άστεγους πεζούς...
GREECE
(υπογράφοντας ό,τι της δίνει) Πιστεύω στα λόγια σας και στην Ένωση
Στη ρεαλιστική σας αντίληψη γι αυτό το τεχνητό θαύμα
Ξεχνώ το κακό παρελθόν σας και αγαπώ να καλοπερνώ
(H GR συνεχίζει να χορεύει μόνη)
GERMANY
(πηγαίνοντας προς την παρέα) Διεφθαρμένη τεμπέλα κοκότα θα τιμωρηθείς
GREECE
(μόνη της) Οικογένεια !
FRANCE
(Μιλάει με τον GERM) Πώς έτσι γρήγορα;
GERMANY
Την έχω στο χέρι
GREECE
Θαλπωρή!
FRANCE
Κομψά. Με το γάντι. Έχει αντιδραστικές ιστορικές μνήμες. Σεβάσου τις αξίες μας. Είμαστε και μεις εδώ.Υπάρχουνε και Νόμοι
GREECE
Ισονομία!
GERMANY
Υποκριτή. Βγάλε τον κροκόδειλο απ΄το στήθος σου (εννοεί τις μπλούζες lacoste) και χώσ΄ τον στα καινούρια mall της
GREECE
Ευημερία !
FRANCE
Βάρβαρε
GREECE
Ασφάλεια !
GERMANY
Τρόμαξέ την με πόλεμο και μπήξτης την καινούρια μαούνα σου. Θ΄αγοράσει
GREECE
Ειρήνη!
FRANCE
Θάψε και 'σύ στο χώμα της το πυρηνικό σου σκατό και πες της να μην ανησυχεί. Θα ξαναβγεί την άνοιξη μέντα και χαμομήλι
NEDERLANDS
(Μια ξανθιά γυναίκα με μεγάλο στήθος) Με μένα τί θα γίνει που σφίζω απ' το πολύ γάλα; Τα μοσχαράκια μου ! Αν βρουν καλύτερο ήλιο θα βγουν στη δική της εξοχή.Οι αλήτες της μου μπάζουνε από παντού χασίσι
AUSTRIA
Τότε και γω θέλω τις εγγυησεις μου θέλω ένα νησί
(Κυκλώνουν την GR βάζοντάς την να χορέψει πιο έντονα. Αυτή προσπαθεί να κάνει ό,τι της λένε)
GERΜANY
Χόρεψε
NEDERLANDS
Στρίψε
FRANCE
Γλίστρα
AUSTRIA
Πήδα
FRANCE
Λίγο πιο ψηλά
ΑUSTRIA
Πολύ ψηλότερα εννοούσα. Όχι λιγότερο από πολύ ψηλά. Τη βλέπετε; Δεν μπορεί να πηδήξει
( Η GREECE ζαλίζεται και κουράζεται)
GREECE
Φτάνει τόσο
GERΜANY
Δεν μπορείς να σταματήσεις
GREECE
Το αποφασίζω :VETO!
NEDERLANDS
Δεν μπορείς ν΄ αποφασίσεις,δεν ξέρεις καλό χορό, εμείς θ’ αποφασίσουμε για σένα
FRANCE
Αν ζεσταίνεσαι βγάλε κάτι
GREECE
Δε θέλω
AUSTRIA
έχεις ιδρώσει
GERMANY
Βρωμάς
NEDERLANDS
Δεν μπορεί να στηριχτεί
GREECE
Μπορώ
GERΜANY
Δεν κρατούν τα πόδια της
FRANCE
Χρειάζεται βοήθεια η αρρωστούλα
GΕRΜANY
Δανικά στηρίξτε την δάνειες δυνάμεις. Σώστε την !
GREECE
(Τους ξεφεύγει) Boήθεια!
(τη συλλαμβάνουν)
GERΜANY
(Tης δίνει χαστούκι κ ο FR προσπαθεί να τον συγκρατήσει) Aχάριστη. Μου φαγες λεφτά έχω μάρτυρες
GREECE
Μου τα χρώσταγες από τον πόλεμο γουρούνι
GERMANY
Πότε; Πότε; Εγώ ποτέ
OΛΟΙ
Αυτός ποτέ!
GREECE
(Στον FR) ποτέ ρε ποτέ;;;
FRANCE
Περασμένα ξεχασμένα!
GREECE
(στον GERM) Δολοφόνε
GERΜ
Πουτάνα
GREECE
Φασίστα
FRANCE
Τί λέξεις είναι αυτές; Τί δουλειά έχουν μέσα στην οικογένεια;Αφού χρωστάς δεν μπορείς να μιλάς....έτσι...
[...]
*Στη διανομή θα μπορούσαν κάποιες χώρες να ερμηνευτούν από γυναίκες σε αντρικό ρόλο, οι χώρες δηλαδή και στις δύο σκηνές να είναι γυναίκες
ΣΚΗΝΗ ΔΕΥΤΕΡΗ
Εικόνα δ'
«Οίκαδε»
[...]
ΚΛΕΙΩ
Τώρα o καθένας πώς θα σηκώσει το βάρος τί θα κάνει μόνος του ;
ΠΑΤΕΡΑΣ
Και τότε που πολεμάγαμε και όλοι μαζί και χώρια, τι Διχασμοί, τι Εμφύλιοι, τί έγινε τίποτα δεν έγινε. Για τις Ιδέες μόνο…ιδέες μέσα στο κεφάλι μας χτυπούσανε συνέχεια τόσο δυνατά μέχρι που έκαναν και την καρδιά να ζηλέψει. Αυτή τότε άναβε το κορμί μέχρι το μεδούλι, τύφλα γινόμασταν χωρίς κρασί, χωρίς φαΐ, γυναίκα δε βλέπαμε μπροστά μας και αν κάποια μας γλυκοκοίταγε, την ίδια Ιδέα έπρεπε να 'χει στο κεφάλι της και αυτή για να σεβαστούμε και μόνο τότε την αγκαλιάζαμε και τη φιλάγαμε. Ακόμα κι όταν μπαίναμε στων «άλλονών» τα σπίτια, τις πιάναμε και τις απαυτώναμε, λέγαμε ότι έχουνε μέσα τους χτικιό τη μισητή, την προδοτική Ιδέα, δεν τις ρωτάγαμε όμως, τις χτυπάγαμε και τις απαυτώναμε για τις ιδέες που είχε ο άντρας τους, που θα είχαν μετά τα παιδιά τους και ας μην είχανε καμμιάν ιδέα, καθόλου ιδέα. Λίγα χρόνια πριν από τότε, το ΄40, παίζαμε πεντόβολα στα βουνά μωρέ γίνομαι ξανά δεκαοχτώ; Ήτανε παιχνιδάκι, για την Πατρίδα ο σκοτωμός ήτανε φίλος ακόμα και στην Κατοχή που ήξερες γιατί σκότωνες τα πράματα ήταν παστρικά
ΚΛΕΙΩ
Το χτικιό τελικά είναι αρρώστια ή ιδέα!
ΠΑΤΕΡΑΣ
Τί έχει να κάνει αφού μετά μπήκε στο αίμα μας Κλειώ μου (πάει να φύγει)
ΚΛΕΙΩ
Πότε μετά; Στάσου Τί εννοείς; πές μου
ΠΑΤΕΡΑΣ
Όταν…όταν η ιδέα από πάνω μας «αέρα αέρα» έγινε αέρας κοπανιστός και σαν τον διάολο μπήκε στο μυαλό να το κοκκινίσει ή να το μαυρίσει από μίσος για να συνεχίσει η καρδιά να βουρλίζεται αλλά για τα σχέδια των ξένων πια. Και τότε γενήκαμε ζώα, χειρότερα από ζώα χωρίς γλώσσα γιατί η γλώσσα ήταν η ίδια, ήταν και των αλλονών, με το αίμα μόνο ξεχώριζες, αρκεί να σ’ έπιανε η λύσσα για αίμα όταν τα σινιάλα και οι ενέδρες δεν πετύχαιναν όταν μεγάλωνε η Αμφιβολία (τον σκότωσα; ναι, δεν είναι δικός μας όχι, αλλά έκανα; κάνω το σωστό;…), τότε δεν υπήρχε μπούσουλας να ξεφύγεις από τις κακοτοπιές και τον κίνδυνο. Η λύσσα αυτή έπρέπε να ’ναι ακόμα μεγαλύτερη για να γλυτώσεις από την τρέλλα: σκότωνα μύριζα και προσευχόμουν είχα πειστεί πως το δικό τους αίμα ήταν άπιστο, πως ήταν πιο αραιό και πως εγώ το καταλάβαινα, έπεισα τους δικούς μου και έτσι σκότωνα πιο εύκολα, μύριζα, και προσευχόμουν να μην έχω κάνει κανά λάθος να μη γνωρίσω πρόσωπο συντρόφου και κριματιστώ , φοβόμουν μήπως πάω στην Κόλαση και στο τέλος ούτε κι αυτή δε μ’ ένοιαζε γιατί ήταν πλέον φανερό ότι μοναχά το αίμα των αλλονών βρώμαγε έτσι...Και τότε η εκδίκηση έφτανε βαθιά…εκδίκηση που δε χόρταινε να πνίγει ακόμα και μέσα στον ρηχό τον βάλτο… (παύση)
Αν και αυτοί ήταν κάτι μουργόσκυλα εμείς ήμασταν πιο αγνοί πιο καλύτεροι τότε…
Αμα ζήσαμε, όσοι μείναμε από εξορίες και κυνηγητά μετά έπρεπε και να φάμε. Μας άρεσε το ήσυχο σπίτι μας, το χωράφι μας, εσύ η μικρή μόνο ακουγόσουνα· όταν έκλαιγες χάλαγες τον κόσμο.
[...]