Τέρμα
Σύνοψη
Στο έργο αυτό ξεκινώντας, βλέπουμε την Ασημίνα σε κάποια χρονική περίοδο της ζωής της να ζει στην παλιά της γειτονιά. Με εφαλτήριο την ερωτική της ‘ατυχία’, ξεκινά μια εσωτερική και μια εξωτερική περιπλάνηση της ηρωίδας, οι οποίες αλληλεπιδρούν και ως άρρηκτα συνδεδεμένες, περιγράφουν τη δυναμική της γυναικείας αυτοδιάθεσης: Πώς αντιμετωπίζεται από τους Άλλους που τη θέλουν, πώς τη βλέπουν και πώς τη χρησιμοποιούν, κατά το δοκούν.
Έτσι, η Ασημίνα - «άθυρμα», υπόκειται στην παράλογη έως μεταφυσική εναλλαγή χώρων και χρόνων τέτοια ώστε, εάν το έργο συνέχιζε, η επόμενη σκηνή της θα ήταν πιθανώς με εξωγήινους. Η αφέλειά της μετατρέπεται σε απορία και αργότερα σε γνώση και αυτή η γνώση μέσα από το βίωμα και το ένστικτο της αυτοσυντήρησης αποδεικνύεται συχνά επικίνδυνη και οδυνηρή. ‘Καταντά’ ανθρώπινο κάποια στιγμή να κουράζεται, να θέλει να επιστρέψει, μα γρήγορα καταλαβαίνει ότι το αέναο ταξίδι, είναι προορισμός...
ΣΚΗΝΗ Α΄
''Protect me from what I want''
ΝΙΝΟ
ΑΝΤΩΝΗΣ
ΑΣΗΜΙΝΑ
Στο κολόμπαρο του ΚΟΜΗ. Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ένας ξυπόλητος, ρακένδυτος τύπος κάθεται στην μπάρα και πίνει αλλά είναι κάπως νωρίς για κόσμο. Πίσω απ΄το Βar υπάρχει εσωτερική πόρτα. Ακούγεται το «ΜΕΤΡΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ» του Άκη Πάνου. Μπαίνει ο ΝΙΝΟ με φόρα ψάχνοντας για κάποιον. Μετά μιλάει στο κινητό και ο ΑΝΤΩΝΗΣ ακούει
ΝΙΝΟ
Ήρθα και η γυναίκα δεν είναι δω. Στείλτη μου. Τώρα. Δέκα λεπτά περιμένω στα έντεκα θα μπω και θα στο κάψω με όλους σου τους γλείφτες, τα κοπρόσκυλα, τα ρεμάλια, τις πουτάνες σου μέσα. Έχασες τρεις φορές στην πόκα δέκα, είπαμε στις δέκα, δέκα και δέκα έχω φύγει με την Ασημίνα ή τις στάχτες σου Κόμη μαλάκα (φωνάζοντας) τώρα τη γυναίκα έξω. (κλείνει)
ΑΝΤΩΝΗΣ
Ρε φίλε... στον Κόμη μίλαγες έτσι;
ΝΙΝΟ
Ναι, ότι συμφωνήσαμε ήρθα να πάρω. Κι ήρθα να την πάρω γιατί τώρα είναι μαζί μου
ΑΝΤΩΝΗΣ
Τόσο καιρό ήταν εδώ με μας, δικός μας άνθρωπος
ΝΙΝΟ
Ναι ρε κανόνισε τώρα να με φτιάξεις... Εσύ, δεν έχεις το περίπτερο στη γωνία που παίζεις ταβλάκι τις Κυριακές και σου κλέβουνε τσιγάρα; Σου πήρα και γω ένα πακέτο (του πετάει κάτι κέρματα), δεν μπορούσα να περιμένω να πάρεις παρτίδα για να τσακώσεις τις δεκάρες σου
ΑΝΤΩΝΗΣ
Ναι αλλά θα την προσέχεις; Εγώ πριν από χρόνια γι΄αυτήν...
ΝΙΝΟ
(τον αρπάζει) Άκου 'δώ γύφτουλα: Δεν υπάρχει πριν γι’ αυτήν για σένα για όλη την πλάση γύρω της για το χώμα τη γη που πατούν τα πόδια της τον αέρα που αναπνέει τον γαμημένο ήλιο που τη βλέπει το πρωί ή το κωλοφέγγαρο το βράδυ. Το κοντέρ για μένα, γι' αυτήν, έχει μηδενίσει δείχνει 0000 κατάλαβες; 0000. Μωρά νεογέννητα είμαστε τώρα...βρέφη
ΑΝΤΩΝΗΣ
Καλά ρε φίλε δε σου ΄πα τίποτα, να την προσέχεις σου ΄πα, πάρτην από αυτό το μπουρδέλο σ’ένα σίγουρο μέρος...
ΝΙΝΟ
Εννοείται. Αλλά δε θα μου λες τί να κάνω
ΑΝΤΩΝΗΣ
Μπράβο ρε φίλε
(παύση)
Αλλά δε σε πολυεμπιστεύομαι...
[…]
Σκηνή Β’ - Στενός Κορσές
Σκηνή Β’ - Στενός Κορσές
Στενός Κορσές Teaser
ΣΚΗΝΗ Β΄
«Στενός Κορσές»
AΣΗΜΙΝΑ
ΜΑΓΟΣ
ΑΝΤΩΝΗΣ
ΑLLOU FUN PARK ή Τσίρκο - ΣΚΗΝΗ AΣΗΜΙΝΑΣ
Ολόσωμη φωτό της ΑΣΗΜΙΝΑΣ, μιας εντυπωσιακής γυναίκας με τα 12 στιλέτα γύρω της, πάνω, απ΄όπου κάθεται και πίνει ουίσκυ παίζοντας ρωσική ρουλέτα, με την ελπίδα να τύχει η σφαίρα που θα την σκοτώσει αλλά που ποτέ δεν τυχαίνει.
ΑΣΗΜΙΝΑ
Παρατάμε τα στιλέτα, πιάνουμε το Yποβρύχιο, συνεχίζω τη ρουλέτα. Δύο ολόκληρα χρόνια δεν πέφτει η καριόλα η σφαίρα δυο ολόκληρα χρόνια δεν κάνει το λάθος ο πούστης ο μάγος ένα, ένα στιλέτο να με βρει στην καρδιά ή έστω στο Δόξα Πατρί κι αν δεν μπορεί ο μάγος ή η σφαίρα πώς μπορώ μόνη μου να τελειώνω, κανείς δεν μπορεί , κανείς δεν έχει τ’ αρχίδια ή να με βρει ή να με σκοτώσει (πυροβολεί). Χέστηκαν τα φλωράκια. (με άλλη φωνή). Είσαι γυναίκα μη βρίζεις, είσαι γυναίκα πώς κάθεσαι έτσι, κλείσε τα πόδια σου, κάπνισε πιο θηλυκά, κάνε τις κορδέλες σου (φτύνει) το κέρατό μου μέσα (βάζει το πιστόλι στο κρόταφο, πυροβολεί, τίποτα). Πέφτουν ένας ένας σαν τις μπεκάτσες στο δρόμο μου οι χέστηδες για να με γαμήσουν ή να με κλείσουν στο σπίτι να γεράσω. Τριάντα οχτώ χρόνια το Χριστό μου μέσα, να περιφέρω τη ζωή μου αυτό το βάρος, ως πότε; Γιατί μετά, ποιός θα νιώσει την Ασημίνα, ποιός θα της σταθεί;
(κρύβει το πιστόλι σ΄ένα συρτάρι, βρίσκει μια γόβα πράσινη λαμέ μ΄ένα αληθινό σμαράγδι)
Κουκλάρα μου εσύ της πρώτης νιότης…Η άλλη θα παραδέρνει στην παλιά γειτονιά και ούτε ένας δεν έψαξε , δεν ακροβάτησε λίγο για να με βρει και τότε χαλάλι του το σάπιο μου τομάρι…Α! πρέπει να τελειώνει, να τελειώνει. Παρατάμε τα στιλέτα, πιάνουμε το υποβρύχιο…μήπως να πνιγώ ;
(Μπαίνει ο Μάγος)
ΜΑΓΟΣ
Σας αναζητούσα…(βγάζει με τρικ ένα ωραίο λουλούδι) Είναι αληθινό, απ΄τους κήπους της καρδιάς μου
ΑΣΗΜΙΝΑ
Κολοκύθια
ΜΑΓΟΣ
Πώς είπατε;
ΑΣΗΜΙΝΑ
Κολοκυθανθός, μοιάζει σαν κολοκυθανθός
ΜΑΓΟΣ
Πολύ…πρωτότυπο
ΑΣΗΜΙΝΑ
Μα καλά, παρατάμε τον Χορό των Στιλέτων μετά από δύο χρόνια!!;;;
ΜΑΓΟΣ
Τον εγκαταλείπουμε Μίνα, να πούμε για το νέο concept
ΑΣΗΜΙΝΑ
Θα με χώσετε σε υποβρύχιο και είναι μπάνικο αυτό;
ΜΑΓΟΣ
Εσείς θα είστε το υποβρύχιο!
ΑΣΗΜΙΝΑ
Μπαρντόν;
ΜΑΓΟΣ
Εσείς… με το απαράμιλλο κάλλος σας θα βυθιστείτε φορώντας κόκκινο see-through σε μια μεγάλη μαύρη γυάλα με νερό.
ΑΣΗΜΙΝΑ
(Μ΄ αισιοδοξία). Στα φώτα, στον κόσμο και τις μουσικές μπορεί να πνιγώ;
ΜΑΓΟΣ
Όχι βέβαια, εγώ θ΄ αντλώ το νερό με μυστική αντλία και θα σας σώζω…
[...]
ΣΚΗΝΗ Γ’
«Οι στρατιώτες τρελλαίνονται στ' όνειρο»
Η ΑΣΗΜΙΝΑ ΧΟΝΤΡΗ
Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΜΑΤΑΚΗΣ
ΤΡΕΙΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ
Έρημη χώρα, άπλετα φωτισμένη. Στη μέση της σκηνής ένα μεγάλο ψητό κοτόπουλο με τα πόδια προς τα πάνω και κάπου στην άκρη ένα δέντρο. Μπαίνει στον χώρο η Ασημίνα, πολύ χοντρή τώρα. Βλέπει το κοτόπουλο και ορμά.
ΜΑΤΑΚΗΣ
(Κρυμμένος, σιγά) Μη! Το ντεκόρ
ΑΣΗΜΙΝΑ
(δυνατά) Ποιό ντεκόρ το κέρατό μου το βερνικωμένο
ΜΑΤΑΚΗΣ
(εμφανίζεται, έχει μόνο αριστερό χέρι) Η νεκρή φύση, μην αγγίζετε
(Βλέπει καλύτερα την Ασημίνα) …ωωω!
ΑΣΗΜΙΝΑ
Τι κοροϊδεύεις ρε κουλέ;
ΜΑΤΑΚΗΣ
Θαυμάζω έναν θησαυρό που ήρθε από τον ουρανό. Η γη πλέον τίποτα δεν μπορεί να γεννήσει.
ΑΣΗΜΙΝΑ
Μπαρντόν;
ΜΑΤΑΚΗΣ
Σσσσς! Σιγότερα… Πώς δε σας έπιασαν!
ΑΣΗΜΙΝΑ
Χαρ, χαρ, λές να χωράω εύκολα σε κλουβί;
MATAKHΣ
Αυτός ο παχύς σας ίσκιος είναι που με τρελλαίνει. Πρέπει να κάνουμε χρήση γρήγορα, πριν να είναι αργά για όλους μας
(συνωμοτικά) Δείτε!
(της δείχνει τι ζωγραφίζει)
ΑΣΗΜΙΝΑ
Τι είναι αυτή η μουτζούρα;
ΜΑΤΑΚΗΣ
Το βρήκατε!! Ε, ναι λοιπόν η μουτζούρα, το απρόσμενο ταξίδι μιας γραμμής, το φόντο όπου λαμβάνει χώρα η ενδοχώρα ή επειδή είναι…ευαίσθητη…το ζεστό κάλυμμα για να μην κρυώσει. Κοιτάξτε καλύτερα… Τι βλέπετε;
AΣΗΜΙΝΑ
Μια… μακαρονάδα διάολε, ένα λαχταριστό σπαγγέτι
ΜΑΤΑΚΗΣ
Ω! είστε ασυγκέντρωτη, αυτή η φοβερή κατάσταση γύρω μας σας έχει επηρεάσει. Ακούστε, προσπάθησα, δεν μπορώ να μη ζωγραφίζω - παρά τις απώλειες - (δείχνει το κομμένο χέρι του) κι ό κλασσικισμός, αυτή η λαίλαπα της εποχής μας που μας επιβάλλεται ως νόμος δια ροπάλου με διαλύει, σαν αυτό το ανελέητο λιοπύρι. Λαχταρώ λίγη σκιά και 'σείς μου την προσφέρετε αφειδώς.
ΑΣΗΜΙΝΑ
Καλά, να κάτσω να με μπογιατίσεις αλλά θα φάω το κοτόπουλο
ΜΑΤΑΚΗΣ
Μα ακόμα και αν δε μιλήσετε, και μόνο να σας δουν…το δέντρο που κρύβομαι είναι κάπως στενό…
ΑΣΗΜΙΝΑ
Και ’γώ όσο πάω και απλώνω, το φελέκι μου
ΜΑΤΑΚΗΣ
Από πού ήρθατε; Απ΄όπου κι αν ήρθατε, γιατί ήρθατε εδώ;
ΑΣΗΜΙΝΑ
Είμαι η Ασημίνα έχω κάνει δρόμο πολύ (λαχταρά πάντα το κοτόπουλο)
ΜΑΤΑΚΗΣ
Χαίρω πολύ, Ματάκης, είμαστε παράνομοι, πρέπει να σας κρύψω…
ΑΣΗΜΙΝΑ
Τι σκατά…
ΜΑΤΑΚΗΣ
Όχι αθυροστομίες, εδώ πατάσσονται. Απαντούμε πάντα στον πληθυντικό και μιλήστε καθαρά τη γλώσσα γιατί θα σας την κόψουν…Όλοι πρέπει να είμαστε αδύνατοι και εκλεπτυσμένοι σύμφωνα με το κλασσικό πρότυπο αισθητικής σ΄έναν κόσμο φωτεινό όπου όλα φαίνονται, όλα παρακολουθούνται, σ΄έναν κόσμο αντικειμενικά ωραίο και κανονικό γιατί αυτός βολεύει το σύστημα, καταλαβαίνετε, έτσι ώστε η αρμονία της λογικής να εξουδετερώνει συναισθήματα και φαντασία…Αλλά εσείς μου είστε τόσο συμπαθής, να μπορούσα να σας κρύψω στην αγκαλιά μου…
ΑΣΗΜΙΝΑ
(συγκινημένη και προσπαθώντας να μιλήσει «ευπρεπώς»)
Αχ βρε Ματάκη ο λόγος σου (σας) με χόρτασε! ώστε αδερφέ μου κινδυνεύουμε…Σχεδίασε, σχεδιάστε εσείς και ’γώ να… θα πάρω ένα μεζεδάκι…(ευτυχισμένη τρώει το ένα μπούτι απ΄το κοτόπουλο, ευτυχισμένος τη ζωγραφίζει)
(Τρεις στρατιώτες ορμούν στη σκηνή και τους αρπάζουν. Έντονος ρυθμός)
Α’ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ
Έφαγαν το δόλωμα
Β’ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ
Το κατάπιαν
[…]