Είδα μάτια πολλά

Επισκέπτομαι ακόμα τις προσωπογραφίες, μετά την πάροδο ημερών. Δεκαέξι πορτραίτα, μ' έναν πόλεμο μπρος-πίσω, και η αγωνία των προσώπων τους να πούνε όσα πιο πολλά προλάβουν, για τον τρίτο αγώνα-πόλεμο, τον δικό τους: στη Δικαίωση της ύπαρξης έβρασε κι ήταν πολύ το αίμα...

Ακόμα ακούω το πολύβουο μελίσσι αυτής της σύνθεσης και η κυρία Κοκκίνου, πλάι στο έργο της ίσως χαρεί, μια που της αρέσουν οι πληθυντικές συνομιλίες, οι ανακλήσεις από έκπληξη, οι ψίθυροι, οι σιωπές, τα νεύματα κι όλα τούτα τα διαδραστικά-μοντέρνα, που αδράχνουν τον ανύποπτο ή υποψιασμένο θεατή. Δείχνει μάλλον να το απολαμβάνει, διηγώντας σας τους βίους των Αγίων της, μίας-μίας, ξεχωριστά!

Δύο όμως είναι τα σίγουρα: -Η σοβαρή εμπλοκή του καλλιτέχνη με το έργο του (ερευνητικό και εικαστικό), διότι όπως καταλαβαίνετε, μιλάμε για γυναίκες, θηρία ανήμερα. -Η εγχάραξη των πιο αποφασισμένων βλεμμάτων που στο στέρνο μου ένιωσα, την ώρα που κάποια άλλα κρύβονταν, άλλα πάλι, λανθάνοντα, πάλευαν να σχηματιστούν, άλλα προέβαλλαν το θαμπό τους φως κι αντανακλούσαν το πλήρες ηλιακό φάσμα της σαγήνης, άλλα βαυκαλίζοντα, έπαιζαν ή με «μέτραγαν» αναποφάσιστα, γεμάτο ναρκισσισμό (κι ένας αιώνας από τον Μεσοπόλεμο, ήταν λίγος, πολύ λίγος, για να αποβάλλουν 'κακές' συνήθειες μου φαίνεται)...

Ναι, η εγχάραξη των βλεμμάτων. Δείτε μεταξύ άλλων, τη Βέμπο, την Παπαδάκη, δείτε τη Λασκαρίδου και μια... σκληρόχρωμη, Παρρέν κι ελάτε να μου πείτε.

Υγ. Για την επινόηση και την επιμέλεια αυτής της έξοχης και πληθωρικής σε τεχνοτροπίες και μοτίβα, ομαδικής έκθεσης, ''ΤΟ ΒΙΟΛΙ ΤΟΥ INGRES ΜΙΑ ΩΔΗ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΓΥΝΑΙΚΑ'', υπεύθυνη είναι η περίφροντις, Ευαγγελία Καϊράκη, οπότε και τα εύσημα δίνονται σε αυτήν, όπως και στους καλλιτέχνες, βέβαια, που συμμετέχουν!