Φάση τρανσούμανιστ

Καμμένα χαρτιά

νέοι άνθρωποι ρημάδια

τραγουδάνε τον καιρό τους

μεσ' απ' τις κλεμμένες τους ψυχές

Ποιός τις έκλεψε;

Τις έκλεψε;

Θέλω να πω,

ήταν γεμάτο κάποτε εκείνο το κενό

όπου στρογγυλοκάθισε

η εμμονή της πάρτης του μηδενός;

Σε κοιτούν.

Εισδύουν με μάτια υπέροχα,

τρελλά, να γουστάρετε

και συνέρχεσαι λίγο πριν το όπιο σου τήξει το μυαλό:

Μαλάκα! δεν σε βλέπουν.

Ωστόσο σου

απευθύνονται / διεκδικούν / μονολογούν / απελπίζονται / υποφέρουν

από πόνο προσομοίωσης κυρίως

ενός πολύ τρέντυ δράματος.

Ατακάρουν ταινίες απ' το Χόλλυγουντ

μαϊμουδίζουν λίγο Νέα Υόρκη

και σε θέλουν σαν ένα απτό σημείο αναφοράς

ούτε καν για ένα ερέθισμα.

Θα είναι ζόμπι χορτοφάγα.

Κυκλοφορούν ελεύθερα στο μπαρ στη δουλειά στο νετ στον δρόμο.

Τα προωθούν φαίνεται για την καλωδιο-εξέλιξη του sapiens

να χάσκουν τώρα σε μια λανθάνουσα, προ-τρανσούμανιστ* φάση.

Κι ο ψυχικός ο κρύσταλλος

εάν δεν απήχθη

εάν δεν εκλάπη

από το άτυχο

το δόλιο το σαρκίο,

πήρε απλώς των ομματιών του.

Σημ.: *transhumanist, διανθρωπιστικός