Ποιήτριες Λιώμα

[…]

θά γίνει ὑπέρτατο ἀγαθὸ

στὰ πόδια σου ἄν θά σωριαστῶ

τ' ἀγαπημένα.

ΜΥΡΤΙΩΤΙΣΣΑ*

*(Θεώνη Δρακοπούλου)

[…]

εἶναι οἱ μεγάλες ταπεινοφροσύνες

τῆς πολιορκίας τεχνάσματα

καλαθοῦνες γιομάτες κουρελαρία

[…]

ΜΑΤΣΗ ΧΑΤΖΗΛΑΖΑΡΟΥ

Λιώμα όχι από το κρασί, όσο πιθανότερα, από την ερωτική ένδεια. Και παρόλο που μιλούν αληθινά. Η άνευ όρων αφιέρωση της μιας και η γεμάτη με «εμετική καταφρόνια» διαπίστωση της δεύτερης, δε μας πείθουν για έναν διαφορετικό τρόπο βίωσης στο δόσιμο... Δείτε τη νωχελική γόησσα πώς φωτογραφίζεται στο κρεββάτι: Σας δίνει την εντύπωση μιας Κυνικής εμπρός στον φακό-φαλλό, που τον φέρει ένα εξαίσιο εν δυνάμει Υποκείμενο, δηλαδή, Εραστής ή Αγαπημένος; (είτε Εμπειρίκο τον λέν’ της Μάτσης, είτε Μαβίλη της Θεώνης)... ή μήπως ποζάρει σ΄αυτόν, περιπαθώς μια γυναίκα έμπλεη επιθυμίας, για ερωτική παράδοση;

Αντιστοίχως δείτε την πρώτη: Έχει τάση προς υπόκλιση ή γονυκλισία τόσο βαθιά λέτε, ώστε να σωριαστεί στα πόδια του αγαπημένου της για να παραδοθεί ψυχή τε και σώματι; Κοιτάξτε τώρα προσεκτικότερα: Θα μπορούσε να προβάρει στάση πτήσεως προς απογείωση, σαν ένα πεπλοφόρο πυραυλικό αεριωθούμενο - δείτε μάτια - να χυμήξει στον τρυφερό αγαπημένο της κι αφού εκείνος εγκολπωθεί, να τον φάει, να τον πιεί, να χορτάσει.

Οι Ποιήτριες αυτές τόσο στις φωτογραφίες όσο και στα αποσπάσματά τους, δείχνουν με τρομερή εγγύτητα την ερωτική τακτική, δίνοντάς μας μία τέλεια ποιητική αντίστιξη· ακόμα κι αν διαλέγονταν -απαγγέλουσες τους στίχους τους ανταγωνιστικά- χυμένες σε δυο ανάκλιντρα, πίνοντας με εκλεκτούς συνδαιτυμόνες ή ίσως οι δυο μαζί στην εξοχή καλύτερα, μ’ ένα μπουκάλι κοκκινόμαυρο κρασί πα’ στο ιδρωμένο χόρτο…